Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum
earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam
dico.

Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Deinde dolorem quem maximum?: Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Hic ambiguo ludimur.: Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Nos commodius agimus.: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Bork: Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
ALIO MODO.: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Bork: Tum mihi Piso: Quid ergo?

Stoicos roga.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Istic sum, inquit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Quis negat?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed quid sentiat, non videtis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Praeclare hoc quidem.